Waar zal ik eens beginnen...

Siem Reap is anders dan de kleinere steden en dorpen. Dat komt natuurlijk door het toerisme. Dat heeft de stad veel goeds gebracht, maar misschien toch ook minder mooie dingen.

Siem Reap is erg rijk in vergelijking met andere, minder drukbezochte delen van het land. Toeristen komen voor de tempels van Ankor Wat en slapen in Siem Reap en dat zie je aan de hotels, restaurants, de kleding van de mensen, de huizen, eigenlijk alles. Het enige dat zelfs in deze ontwikkelde stad 'achterblijft', is het vuil op straat, dat overal opduikt. Mensen zijn even vriendelijk, maar minder schuchter. In de Old Market, een fantastisch doorhof van kraampjes, wordt toeristen hier wel degelijk gevraagd of ze niet toevallig een sjaal, shirt of broek willen kopen.

'sAvonds wordt 'pub street' overspoeld met jongeren die een bar of club in willen en knalt de muziek de speakers uit. Van verschillende dakterrassen klinkt livemuziek; bekende popsongs, karaoke, noem t maar op. Ik betrap mezelf erop dat ik daar niet erg vrolijk van word. Wel heel vrolijk word ik als ik een saxofoon hoor en even later in een klein cafeetje een jazzbandje uit Frankrijk ontdek. Nog beter wordt het als ze subliem blijken te spelen.

Het is vast hypocriet, maar dan hoor je mij niet meer klagen ovee Westerse invloeden. Wat een heerlijke avond.

De volgende dag m'n eerste westerse ontbijt (al die noodles en rijst in de ochtend begint me stiekem toch zwaar te vallen) en ik geniet van een croissantje en jus.

Daarna de markt weer op, afdingen en twee slobberbroeken kopen (en me later stuklachen omdat de olifantenprints op zijn kop blijken te staan en er alleen een linkerzak in zit), zwemmen in het zwembad, me toch een beetje ergeren aan westerlingen die dus echt niets anders doen dan bierspelletjes spelen. Tja, dat kan natuurlijk ook een reden zijn om naar Cambodja te gaan; Het is er warm. Punt.

's Avonds naar het circus, dat echt geweldig blijkt te zijn! Alleen maar toeristen helaas die daar 15 dollar voor kunnen neertellen. Maar de artiesten maken dat je dat even naast je neer kunt leggen en geniet. De show is een soort combinatie van dans, acteerwerk, acrobatiek (hoofdzakelijk), schilderkunst en muziek. Het decor en het licht zijn niet zo bijzonder,het zijn de artiesten die de show tot iets onvergetelijks maken. Alleen al de muziek. We zitten er vlak achter. De jonge man en vrouw bespelen werkelijk alle instrumenten en hebben de muziek uiteraars zeld gearrangeerd. Het is energiek en dynamisch en sluit perfect aan op de acrobatiek en dansen.Ze komen van eenlokale school voor expressive arts, waarvan er twee (dacht ik) zijn in Cambodja. Aan het eind van de show wordt het publiek uitgenodigd om het podium op te gaan en met de artiesten te praten. Super tof.

De volgende dag om half 5 uit de veren. Om 5 uur staat onze tuktuk klaar om ons naar Ankor Wat te brengen. Dit omdat we dan tegen zessen bij de grootste tempel zullen zijn en de zonsopkomst kunnen meemaken. (Ik ben de namen van de tempels kwijt maar ik zal wat foto's plaatsen.)

Het is onvoorstelbaar hoe groot de tempel is, en hoe oud; in het jaar 900 begon koning Jahavarman ofzoiets (niet erg respectvol, maar ik heb mijn boekje niet bijdehand) met bouwen.

Er is er een waar apen rondlopen, of eigenlijk 'de dienst uitmaken'. Ze lijken schattig maar zodra ik er eentje van iets te dichtbij iets te lang in de ogen kijk, maakt hij een dusdanige beweging dat ik maak dat ik wegkom en t niet nog eens doe. "Wij apen zijn hier de baas en ik moet niks van je hebben, tenzij je eten bij je hebt ".

De bekende en populaire tempel Ta Phrom, die in de loop der eeuwen door bomen is opgeslokt, maakt veel indruk. Al is het vooral de natuur die dat doet en niet zozeer de tempel, maar dan spreek ik voor mezelf. Anderen (Chinezen) vinden blanke,Hollandse vrouwen, boekje lezend op de muur van een tempel interessanter. En zo komt het dat ik ineens het onderwerp ben van een Chinese fotosessie. Boekje wordt ook nog uit mn handen getrokken, zodat anderen van t Chinese gezelschap m'n pose kunnen kopiëren. Te bizar. Maar echt gebeurd :p

Ankor Wat is mooi en indrukwekkend, maar toch ben ik blij als ik mijn voetjes weer kan laten rusten en de wind voel, zittend in de tuktuk.